It’s all so hard.

Posted on 2015-04-26 by Samúel Þór Hjaltalín

No one told us it was going to be easy, as we entered this world, against our will.
We cried, we wept, we grew, we gained experience and we matured amongst other things we felt.
Later we realized that life wasn’t bed of roses, but there never is a rose without thorns.
Life isn’t easy, it’s quite hard, but we mustn’t give up hope, and we must continue to grow, to experience, to mature. That’s something we’ll never stop doing.

A very sage person once said:
“We set sail on this new sea because there is new knowledge to be gained, and new rights to be won, and they must be won and used for the progress of all people. For space science, like nuclear science and all technology, has no conscience of its own. Whether it will become a force for good or ill depends on man, and only if the United States occupies a position of pre-eminence can we help decide whether this new ocean will be a sea of peace or a new terrifying theater of war. I do not say that we should or will go unprotected against the hostile misuse of space any more than we go unprotected against the hostile use of land or sea, but I do say that space can be explored and mastered without feeding the fires of war, without repeating the mistakes that man has made in extending his writ around this globe of ours.

There is no strife, no prejudice, no national conflict in outer space as yet. Its hazards are hostile to us all. Its conquest deserves the best of all mankind, and its opportunity for peaceful cooperation may never come again. But why, some say, the Moon? Why choose this as our goal? And they may well ask, why climb the highest mountain? Why, 35 years ago, fly the Atlantic? …

We choose to go to the Moon! … We choose to go to the Moon in this decade and do the other things, not because they are easy, but because they are hard; because that goal will serve to organize and measure the best of our energies and skills, because that challenge is one that we are willing to accept, one we are unwilling to postpone, and one we intend to win …”

This speech is of course the famous “Moon” speech of John F. Kennedy.
Imagine that we had just flew the Atlantic 35 years earlier at that point, but mankind went to the Moon. As with all obstacles in life, they can be passed, and we must not give up.

There’s always hope, even if we sometimes can’t see it, and even though the darkness looks overwhelming…

Posted in Almennt | Leave a comment

Of suicides and other troubles….

Posted on 2015-04-16 by Samúel Þór Hjaltalín

We all go through different difficult stages in life. I should know.
I’ve been sectioned to a mental ward.

Yes, it’s no lie. I was sectioned. It was hard, it was difficult, it took a while to understand what the hell had just happened.

The backstory: I’ve been fighting depression since I was six years old. After that, I fought a a lot of abuse from my classmates. Which was the cause of my depression. I got more and more depressed. My parents didn’t believe me, my sisters’s did, but that wasn’t enough.
Society failed me.

I got my first friend in late childhood, he was my only friend, which later moved out of town and I was completely alone again.
And thus my journey begins….

We moved. I changed schools, I did a bit better. I got better grades, I was more socially active, it still got worse from here. My paranoia got worse, I hated people even more.

I went to college. I spent two years there and I got a bitt skilled. Less depression. I thought I did something good.

My friend decided that this world wasn’t nice enough for him. It was my fault. He killed him self. I felt like shit for the next 8 years, I still feel like shit over this…

I worked in Reykjavik, drop out of school, earned my living, didn’t do too well at it.

Few other friends died due to suicide – I just got tougher.

Life passed as it does, I got to know few girlfriends, some good, some bad, life went on.

Had a bad crash, police and SAR teams searched for me in the harbor…

Then bifröst came along… I spent my time focusing on that.
I went to the Reykjavik University. Got good grades, then had a massive crash, crashed my courses, went to a psychological ward…
I feel a bit better.

But I still have my paranoia, my schizophrenic, my bi-polar tendencies, lost my girlfriend, which I very much love, and I’d give my life to get back (not much use in that)..

The bottom-line? Fuck life. We all do as we can, we can’t expect anything better than that from ourselves…. We are what we are.

Edit: I wouldn’t be alive if it weren’t for my awesome flatmates and my lovely girlfriend-at-that-time …

Posted in Almennt | 1 Comment

Af brjóstum og öðrum viðbjóði

Posted on 2015-03-26 by Samúel Þór Hjaltalín

Ég vaknaði frekar snemma í morgun, eða rétt um fimm leytið og sá þá einhverja hæðna statusa á snjáldrinu um Twitter, eða „Titter“ þar sem reynt hafði verið að ritskoða hashtaggið #freethenipple.

Sjá reddit.

og baggalút

EDIT: Greinilega þá var ekkert ritskoðað eins og sjá má hér. En greinin stendur samt nokkuð vel engu að síður. Síðara Edit: Facebook hefur verið að ritskoða eitthvað af efninu, eins og sjá má hér.

Ég var að vakna, og veit ekki nákvæmlega um hvað málið snýst, en ég get ímyndað mér það. Það hafa væntanlega birst myndir af brjóstum. Af brjóstum! Hugsið ykkur!

Nei,  í alvörunni, hugsið þetta um stund, það birtist mynd af brjóstum og twitter fer að ritskoða það.

Þessi pistill er ekki um twitter, eða ritskoðun, heldur fáránleikann á bakvið það að brjóst séu svona skammarleg að ekki megi sjást í þau. Við erum öll með brjóst, karlar, konur, intersex, transfólk og svo framvegis. Hvaða helvítis máli skiptir þó sjáist í geirvörtu af og til. Það sem er enn grillaðara er að við höfum „kynlífsvætt“ geirvörtur og þar með má ekki sjást í þær. Konur sem ekki ganga um í brjóstahöldum til að verja geirvörturnar fyrir „perrum“ fá skömm fyrir. Hvað er í gangi þar? Þetta er eins og að slást við slutshaming „all over again“ svo ég sletti aðeins.

Brjóst eru, í eðli sínu, eitthvað sem gefur börnum líf, þar af leiðandi er eðliegt að hugsa til þess að það hljóti að vera einhverskonar þáttur í karlmönnum sem heillast af þessu. Afhverju? Afþví að okkur er í blóð borið að viðhalda okkar eigin genum, það er staðreynd og ekkert við því að gera, því munum við heillast af konum með einhverja ákveðna eiginleika sem okkur finnst vera merkilegri en aðrir, og ekkert að því. Það sem er steiktast við þetta er að við erum svo katólsk að í stað þess að fagna því að fólk hefur mismunandi „preference“ að þá búum við til tabú úr þessu, sem aftur þvingar kvenfólk til allskyns furðulegra athafna, eins og „push-up“ brjóstahöld og þess háttar. (Ég er ekki að segja að kvenfólk megi ekki nota slíkt, heldur að benda á að ef að þér *finnst* þú *absolutely* þurfa að nota slíkt, þá er möguleiki á að vandamálið sé annarstaðar en í brjóstunum þínum).

Ég ætla því að fagna #freethenipple með því að vera algjörlega fordómalaus gagnvart öllum brjóstum og geirvörtum, smáum sem stórum, stinnum sem mjúkum og leyfa kvenfólki bara að vera eins og því sýnist.

Og hér er ein geirvörtumynd í tilefni dagsins.

.2015-03-26 06.46.02

Posted in Almennt | Tagged , , | Leave a comment

Jólagjafir síðustu Jól.

Posted on 2014-11-27 by Samúel Þór Hjaltalín

Til þess er málið varðar,
kvörtunardeild Jólasveinsins ehf.

Efni: Jólagjafir síðustu Jól.

Undirritaður og fjölskylda vilja hér með leggja fram formlega kvörtun. Þannig er
mál með vexti að undanfarin jól hafið þið sent undirrituðum og fjölskyldu ýmsar
gjafir á meðan á Jólunum stendur, nánar tiltekið alla tólf dagana. Við erum að
sjálfsögðu afar þakklát fyrir umhyggjusemi ykkar og gjafmildi.
Það verður að segjast eins og er að síðustu jól fengum við einstaklega mikið af
óheppilegum gjöfum. Þetta hefur valdið okkur talsverðum óþægindum, á meðan
flestir nágrannar okkar hafa fengið gagnlega hluti eins og sjálfvirkar ryksugur,
ljósakrónur og afríska þjóðbúninga, þá höfum við fengið talandi páfugl, tvær dúfur, þrjú
frönsk hænsni, fjóra syngjandi þresti, fimm gullhringi (sem við kunnum þér ágætar
þakkir fyrir), sex gæsir, sjö syndandi svani sem kunna sér illa í baðkarinu, átta feitar
mjaltakonur sem verður að viðurkennast afar undarleg gjöf enda eigum við
ekkert fjós. Líkt og þetta væri ekki nóg, þá fengum við einnig níu snaróða
bumbuslagar sem héldu öllum hér í blokkinni vakandi. Daginn eftir bættust við
tíu flautuleikarar, þar af fjórir falskir og restin hélt ekki takti. Hinir ellefu dansandi álfar
bættust síðan í hópinn og var stanslaus ófriður fyrir veisluhöldum og ekki
minnkuðu lætin þegar tólf dansandi meyjarnar bættust í hópinn. Það verður að
segjast að þar með hafi kornið sem fyllti mælinn verið komið.
Eins og gefur að skilja hafa talsverð óþægindi hlotist af þessu, meðal annars
gríðarlega hár reikningur fyrir, annars vegar róandi lyfjum fyrir aldraða móður
undirritaðs sem og þeim kostnaði sem hlaust af því þegar dýrin fóru að slást
innbyrðis. Sé ekki minnst á það umstang sem fólst í því að koma gjöfunum í
fóstur annarstaðar þar sem gagnsemin var meiri og friður gæti komist á ný í
blokkinni, og hægt væri að nota baðherbergið á ný, enda héldu svanirnir því í
gíslingu. Eftir allt sem hafði gengið á jaðraði við alvarlegum deilum milli
undirritaðs og nágranna. Þá er óþarfi að minnast á öll þau skipti sem kalla hefur
þurft til lögreglu vegna deilna á milli bumbuslagaranna og álfanna.
Án þess að vilja hljóma eins og hinn argasti vanþakkláti durtur, þá vill
undirritaður vinsamlegast biðja ykkur um að velja næstu gjafir af vel ígrunduðu
máli ellegar sleppa þeim alfarið.
Virðingarfyllst og með óskum um gleðileg Jól,
Samúel Þór Hjaltalín Guðjónsson

—–

Forsagan að þessu bréfi er sú að í íslenskuáfanga við Háskólann í Reykjavík áttum við að skrifa formlegt bréf. Við máttum velja milli þess að skrifa umsókn um geitahald í bakgarðinum okkar, mótmælabréf við geitahaldi nágranna eða kvörtunarbréf yfir lélegri þjónustu eða rangri afgreiðslu.

Posted in Almennt | Tagged , , | Leave a comment